هادی حاجتمند، کارگردان سینما در گفت‌و‌گو با خبرگزاری «حوزه»، با بیان این‌که برخی رفتارها ارزشی در سینما باید احیا شود، گفت: این روزها آنچه که در سینما می‌بینیم آنچنان که باید بر پایه ارزش‌هایی نیست که در آن بتوان آرمان‌های انقلاب را یافت، زیرا آنچه که در این سینما از اهمیت خاصی بهره برده، بیشتر بر پایه  خشنودی دو امر بنا شده است. ابتدا این‌که فیلم مورد نظر در گیشه موفق باشد. دوم آنکه فیلم قادر باشد برای خود در جشنواره‌های خارجی جوایزی را کسب کند. در این دو شرط نیز به هیچ وجه آرزوهایی که در دهه 60 در سینما وجود داشت، مشاهده نمی‌شود.

وی افزود: با توضیحاتی که ارائه کردم، باید به این نکته اشاره کنم، برای احیای مجدد فرهنگ انقلابی در سینما، باید از کوچکترین عوامل نیز غافل نماند. برای درک بهتر مثالی از فرش قرمز فیلم‌های سینمایی می‌زنم. اصطلاح فرش قرمز که چند سالی است به شدت در سینما باب شده، رفتار و مراسمی غربی است که هیچ بخش آن با فرهنگی اسلامی ما همخوان نیست، پس طبیعی است رفتاری که در آن مشاهده می‌شود، بر پایه ارزش‌های دینی استوار نباشد، ولیکن می‌شود این رویه را تغییر داد.

این فیلمساز گفت: به زودی آیین افتتاحیه فیلم سینمایی «اشنوگل» در سینما هویزه مشهد برگزار می‌شود. این فیلم سینمایی با محوریت شهدای غواص عملیات کربلای 4 و 5 ساخته شده، برای همین فکر می‌کنم هیچکس لایق‌تر از این نیست که در افتتاحیه چنین فیلمی حضور داشته باشد، جز غواصان آن دو عملیات. برای همین برنامه‌ریزی کرده‌ایم تا این فیلم با چنین حال و هوایی نمایش عمومی خود را آغاز کند.

این فیلمساز ادامه داد: ممکن است عده‌ای تصور کنند این قبیل رفتارها شعارگرایی است، تصوری که باعث شده بسیاری از ما ارزش‌های دینی و انقلابی خود را فراموش کنیم. در این رابطه می‌خواهم نکته‌ای را بیان کنم. انقلاب اسلامی چگونه به پیروزی رسید، آیا ما انقلاب مسلحانه کردیم یا این‌که با تکیه با حضور مردم در خیابان‌ها و شعارهایشان توانستیم پیروز شویم. جواب این سوال کاملاً روشن است، برای همین هنرمند متعهد نباید از انگ‌هایی چون شعارگرایی بهراسد، بلکه باید با جان دل آرمان‌های انقلاب و شهدا را در آثارش تبلیغ کند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود درباره دشواری ساخت فیلم‌های دفاع مقدسی گفت: متاسفانه شرایط تولید در سینمای دفاع مقدس چندان مساعد نیست، چون فردی که می‌خواهد در این حوزه فیلم تولید کند باید مشکلات عدیده‌ای را پشت سر گذارد تا بتواند به حداقل نیازهای دست یابد. برای همین است که فرم و شکل، فیلم‌های دفاع مقدسی ما به شدت کاهش پیدا کرده؛ این محدودیت مسئله‌ای نیست که هنرمند از بابت آن باید دغدغه داشته باشد، بلکه رسالت مسئولان سینمایی است که فراهم آورنده خواسته های هنرمندان در این حوزه باشد.

حاجتمند به توضیح فوق اضافه کرد: موضوع دیگری که به شدت ذهن مرا مشغول به خود کرده، این است که نهادهای نظامی نظیر ارتش و سپاه باید در این حوزه ورود جدی‌تری داشته باشد و به تولید سالانه یک یا دو فیلم اکتفا نکنند، چون اگر آنها تمام قد پشت سینمای دفاع مقدس باشند باز هم شاهد کارهای فاخری در سینمای دفاع مقدس خواهیم بود. آثاری که هم در جذب تماشاگر موفق هستند و هم اینکه قادرند افتخارات انقلاب را به جهانیان نشان دهند.

این فیلمساز در پاسخ به این سوال که آیا فیلم‌های دینی یا دفاع مقدسی را باید در جشنواره های بین‌المللی حضور داد؟ گفت: اتفاقاً این امر موضوع بسیار مهمی است که ما نسبت به آن مغفول هستیم. برای همین هم معمولاً کارهایی از سینمای ما در جشنواره‌های خارجی حاضر می‌شوند که در آنها تنها سختی‌های و نداشته‌های کشور تصویر می‌شود، در صورتی‌که ملت ایران امروز جز سربلندترین مردم در سراسر جهان هستند. با این توضیح نباید برایمان اهمیت داشته باشد، جشنواره‌ها چه انتظاری از ما دارند، بلکه آنچه اهمیت دارد، این نیست که ما می‌خواهیم چه حرف‌هایی در فستیوال‌های خارجی بزنیم.

وی متذکر شد: سخنان من به معنای مخالفتم با سینمای اجتماعی نیست، چون خود در این زمینه کار کرده‌ام، اما حرفم این است که در  هر فیلمی مهمترین اصلی که باید مد نظر قرار گیرد، داشتن امید است، زیرا هر ملتی با امید زنده است، پس اگر قرار است در فیلم به ضعف‌های خود بپردازیم باید به این امر هم دقت نظر کنیم که امید به بهبود وضع را هم در مخاطب زنده نگه داریم و به وی انگیزه دهیم تا مشکلات را پش سر گذارد تا بتواند در نهایت به موفقیت رسد.

وی در انتهای سخنان خود گفت: این اتفاق را به روشنی می‌توان در فیلم‌های اجتماعی سینمای غرب دید. آن ها در کارهایشان نقاط تاریک را تصویر می کنند، اما در نهایت فرد با رفتاری قهرمانانه مشکلات را پشت سر می‌گذارد، اما در برخی فیلم‌های اجتماعی ما تنها یاس و ناامیدی است که حاکم بر کلیت قصه است!